Milorad Stefanović - Vojkin

"Mi smo imali pored one roditeljske ljubavi, još tri lubavi: ljubav prema našoj stanici koju smo zvali "štacija", ljubav prema Kolubari koja je onda bila naše more i ljubav prema fudbalskom klubu Železničar - Lajkovac"             (Milorad Stefanović)

 

Milorad Stefanović - Mića Vojkin, rođen u Lajkovcu 1941 godine u železničkoj porodici gde se pored železnice, negovala i ljubav prema fudbalu, pa je u svojim najranijim godinama sa ocem Petrom Stefanović jednim od osnivača FK Železničar, svakog vikenda odlazio na fudbalske utakmice, i sam počevši da se interesuje za fudbal ubrzo počinje i sa treninzima u Želji, da bi sa samo 16 godina bio prebačen u prvi tim.

 Prva utakmica na kojoj je Milorad zaigrao u dresu „Želje“ bila je daleke 1957 godine, tačnije 3 Septembra, protiv Jedinstva na Ubu, kada ga je u igru uveo tadašnji trener Želje čuveni Žika Milovanović – Pop, kasnije je Milorad govorio da su mu omiljene utakmice bile baš protiv Jedinstva i Lazarevačke Kolubare.

 U svojoj igračkoj karijeri koja je trajala od 1957 godine pa sve do 1977 godine, punih 20 godina, većinom je nosio dres sa brojem 4, a zanimljivo je da nikada nije dobio crveni karton, kao i da nije bio sklon povredama, a bio je i glavni izvođač slobodnih udaraca kao i penala iz kojih je postigao 52 gola, gde je imao samo jednu pogođenu stativu i nijednom se nije desilo da mu protivnički golman odbrani udarac, pa onda i ne čudi da je kapitensku traku nosio punih 12 godina, kao i da je dobitnik mnogih priznanja i nagrada, kako od FK Železničar tako i od FS Srbije

Milorad Stefanović je uvek isticao svoju prvženost Želji i Lajkovcu, jer kako drugačije objasniti da od 1958 godine, kada se zbog očevih obaveza zajedno sa porodicom seli u Beograd, nastavlja da igra za Želju i narednih 19 godina putuje u Lajkovac na treninge kao i na utakmice sve do 1977 godine, da bi po završetku karijere nastavio da prati svog Želju, ostavši mu veran sve do danas.

• < Prethodna
• Sledeća >